Dobór średnicy rury ogrzewania

Domyślne kryterium jednostkowego spadku ciśnienia wynosi dP = 160 Pa/m

Roztwory glikolu mają większą lepkość niż czysta woda, co wpływa na wspólczynnik tarcia (większe straty ciśnienia).

Im większa temperatura wody czy glikolu, tym mniejsza lepkość i tym samym mniejszy współczynnik tarcia (mniejsze straty ciśnienia).

1 bar = 100 kPa 1 kPa = 0,01 bar

Glikol propylenowy uznawany jest za związek nieszkodliwy dla zdrowia, lub o bardzo niskiej szkodliwości. Nie stwierdzono by powodował uczulenia, nie wykazuje rakotwórczości i nie jest mutagenny. Kontakt z nierozcieńczonym glikolem propylenowym może wywołać podrażnienia oczu i skóry, jednak niegroźne i łatwo ustępujące, zwykle wraz z ustaniem kontaktu. W ciele jest szybko przekształcany w kwas mlekowy (w sposób podobny do przekształcania w mięśniach cukru w energię). W środowisku łatwo ulega biodegradacji

Glikol etylenowy jest substancją szkodliwą, depresyjnie działającą na ośrodkowy układ nerwowy. Działa drażniąco na błony śluzowe nosa i spojówki. Organizm wchłania go poprzez drogi oddechowe, skórę oraz z przewodu pokarmowego. Drogą pokarmową glikol początkowo powoduje objawy podobne do upojenia alkoholem, po czym (po kilku bądź kilkunastu godzinach) doprowadza do kwasicy metabolicznej. W przypadku podgrzewania glikolu powstająca para może prowadzić do utraty przytomności, natomiast w małych stężeniach powoduje podrażnienie nosa i gardła oraz bóle głowy. Warto zatem przy pracy z glikolem zachować szczególną ostrożność.